Puściła po stole swawolący wianek.
Kto go chwyci pierwszy – ten mój kochanek!…
Bolesław Leśmian
Od zarania dziejów w polskiej, ale i słowiańskiej tradycji wianki odgrywały ważną rolę.
Były symbolem panieństwa i czystości. Dziewczyny plotły je z polnych kwiatów, przywiązywały do deski a w środek wstawiały świecę. W Noc Sobótkową należało puścić je na wodę. Los wianków odzwierciedlał losy panien. Bukiet musiał składać się z siedmiu roślin, które uważano za magiczne: bylicy, łopianu, rosiczki, szałwii, dziurawca, ruty i dziewanny. Wierzono, że w ten sposób odstraszy złe duchy, uchroni przed chorobą i zagwarantowuje szczęśliwe zamążpójście.
Kwiaty zajmują znaczące miejsce również w weselnej tradycji. Kwietna korona, którą plotły druhny dla Panny Młodej była symbolem jej niewinności. Ostatecznie Panna Młoda żegnała się z wiankiem podczas obrzędu oczepin symbolicznie przechodząc ze stanu panieńskiego w zamężny.
Dawniej wianki zostawiano w kościele na osiem dni, a do domu zabierano je dopiero ostatniego dnia oktawy Bożego Ciała. Wianki przewiązane czerwoną tasiemką, wieszano obok drzwi wejściowych, w sieni lub w izbie nad świętym obrazem. Według wierzeń chroniły domostwo przed nieszczęściami, pożarem, uderzeniem pioruna i złymi mocami.
Zapraszamy na kolejne spotkanie z cyklu:
„GŁOSY TRADYCJI W GDYNI”
Warsztaty rękodzieła
„Krepinowe korony i wianki-autorskie warsztaty twórcze”
Poprowadzi: Edyta Cieślik-Moczek
Kiedy?
16 czerwca 2018 r godz. 9:00-15:00
17 czerwca 2018 r godz. 9:00-13:00
Dla kogo?
Warsztaty są przeznaczone dla osób powyżej 12 roku życia. Czytaj dalej